Yunus Emre’nin “Geldi geçti ömrüm benim, şol yel esip geçmiş gibi. Hele bana şöyle gelir, şol göz yumup açmış gibi. İş bu söze Hak tanıktır. Bu can gövdeye konuktur. Bir gün ola çıka gide, kafesten kuş uçmuş gibi. Miskin adem-oğlanını, benzetmişler ekinciye. Kimi biter kimi yiter, yere tohum saçmış gibi. Bu dünyada bir nesneye, yanar içim göynür özüm, yiğit iken ölenlere. Gök ekini biçmiş gibi”. bu dizeleri onun da dilinden hiç düşmezdi.